Και κάπως έτσι είναι η ζωή φίλε μου. Μάλιστα συνήθως για να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο πολλά πράγματα πρέπει να αφήσουμε πίσω μου...
Και μια παραβολή
Κάποτε όταν ο Βούδας δίδασκε και διέσχιζε τα εδάφη της Ινδίας με τους μαθητές τους, έφτασαν μπροστά σε ένα πελώριο ποτάμι που δεν μπορούσαν να το διαβούν. Αποφάσισε τότε ο Βούδας να κατασκηνώσουν εκεί και να κόψουν δέντρα και να φτιάξουν σχεδίες για να καταφέρουν να το περάσουν. Έτσι και έκαναν και ας του πήρε μέρες, εβδομάδες, μήνες. Όταν τελικά ήταν έτοιμοι πέρασε ο καθένας μαζί με την σχεδία του απέναντι και εκεί έπρεπε να ανέβουν ένα βουνό. Όλοι παράτησαν τις σχεδίες κάτω και μόνο ένας την έσερνε αγκομαχώντας προσπαθώντας να την πάρει μαζί του στην ανηφόρα. Όταν ο Βούδας τον είδε, τον ρώτησε γιατί το κάνει αυτό... και αυτός απάντησε: "Μα δέθηκα τόσο πολύ μαζί της, που πήρε τόσο χρόνο και κόπο η κατασκευή της που σχεδόν την αγάπησα, δεν μπορώ να την παρατήσω έτσι απλά".
Κάπως έτσι είναι και η ζωή μας φίλε μου... χρειάζεται να αφήσουμε πίσω μας πράγματα... αλλά είμαι τόσο δεμένοι με αυτά και λέμε... "Ακόμη μία μέρα και τραβάμε το σχοινί"...
Καλό ξεκίνημα Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλές γιορτές με υγεία και αγάπη.
Και κάπως έτσι είναι η ζωή φίλε μου. Μάλιστα συνήθως για να ξεκινήσουμε κάτι καινούργιο πολλά πράγματα πρέπει να αφήσουμε πίσω μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια παραβολή
Κάποτε όταν ο Βούδας δίδασκε και διέσχιζε τα εδάφη της Ινδίας με τους μαθητές τους, έφτασαν μπροστά σε ένα πελώριο ποτάμι που δεν μπορούσαν να το διαβούν. Αποφάσισε τότε ο Βούδας να κατασκηνώσουν εκεί και να κόψουν δέντρα και να φτιάξουν σχεδίες για να καταφέρουν να το περάσουν.
Έτσι και έκαναν και ας του πήρε μέρες, εβδομάδες, μήνες. Όταν τελικά ήταν έτοιμοι πέρασε ο καθένας μαζί με την σχεδία του απέναντι και εκεί έπρεπε να ανέβουν ένα βουνό. Όλοι παράτησαν τις σχεδίες κάτω και μόνο ένας την έσερνε αγκομαχώντας προσπαθώντας να την πάρει μαζί του στην ανηφόρα. Όταν ο Βούδας τον είδε, τον ρώτησε γιατί το κάνει αυτό... και αυτός απάντησε: "Μα δέθηκα τόσο πολύ μαζί της, που πήρε τόσο χρόνο και κόπο η κατασκευή της που σχεδόν την αγάπησα, δεν μπορώ να την παρατήσω έτσι απλά".
Κάπως έτσι είναι και η ζωή μας φίλε μου... χρειάζεται να αφήσουμε πίσω μας πράγματα... αλλά είμαι τόσο δεμένοι με αυτά και λέμε... "Ακόμη μία μέρα και τραβάμε το σχοινί"...
Καλές και δημιουργκές γιορτές!